Teren, na którym ulokowana jest wieś przez setki lat narażony był na wojny i rewolucje terytorialne wynikające ze zmiennych warunków politycznych. Przybliżamy w dużym skrócie fascynujące dzieje bałoszyckiej posiadłości zaznaczając jedynie punkty zwrotne w historii tego miejsca, nie sposób bowiem w kilku zdaniach przedstawić bogatych losów majątku.
Wieś Bałoszyce została założona końcem XIII wieku przez nieznanego współczesności zasadźcę. Ziemie należały ówcześnie do Kapituły Pomezańskiej – obecnie Bałoszyce znajdują się w zachodniej części Pojezierza Iławskiego.
Kapituła w 1316 roku odnowiła przywilej lokacyjny dla Michaela i Laurentiusa, synów zmarłego, pierwszego sołtysa wsi. Dwa wieki później w wyniku wojen polsko-krzyżackich majątek bałoszycki był plądrowany i palony, a liczba mieszkańców znacznie się zmniejszyła. Na początku wieku XVI Państwo Zakonne przekształciło się w Księstwo Pruskie (1525 rok), a wieś znalazła się w granicach starostwa szymbarskiego nadanego Erhardaowi von Queis. Zmarł on jednak nie pozostawiając po sobie potomka, dlatego też książę Albrecht przekazał starostwo Georgovi von Polentz. Bałoszyce pozostawały we własności rodziny von Polentz przez kolejne 100 lat, później jednak jurysdykcja nad terenami przeszła w ręce Georga Maximiliana oraz Friedricha von Wersowitz Sekerka.
Zgodnie z życzeniem braci prawa do majątków po ich śmierci przeszły na żony, które wkrótce powtórnie wyszły za mąż. Wybrankiem Heleny był Balthazar Bernhard von Brünneck. Majątek Bałoszycki zarządzany był przez rodzinę von Brünneck na mocy umowy z wdową po Friedrichu Polentzu. Układ głosił, że Bałoszyce, jako wolna własność, przechodzą na spadkobierców rodziny von Wersowitz. W 1850 roku Magnus von Brünneck (syn Heleny i Balthazara) zainicjował budowę nowej rezydencji, bowiem istniejąca nie spełniała już wymagań rodziny. Niestety nie zachowały się materiały, dotyczące dworu, na miejscu którego staną pałac, trudno zatem określić, jak długo stanowił centralny punkt włości pruskiej familii. Posiadłość wraz z pałacem należały do tej rodziny do stycznia 1945 roku. Ostatni właściciel majątku, Manfred von Brünneck, opuścił ziemię i dwór ze swoją rodziną prawdopodobnie uciekając przed radzieckimi wojskami.
Po II wojnie światowej pałac w Bałoszycach był tymczasową siedzibą Armii Czerwonej, a następnie z włościami przeszedł pod zarząd Skarbu Państwa. Budynek przez wiele lat pełnił funkcje szkoły czy też hotelu pracowniczego, a po remoncie w latach 70 XX wieku przeniesiono do niego biura dyrekcji Państwowego Ośrodka Hodowli Zarodowej. Na początku lat 90 władzę nad pałacem przejęła Agencja Własności Rolnej Skarbu Państwa, która użyczała go Krystynie i Januszowi Kokoszom prowadzącym w majątku okresowo działający hotel.
Obecnie od 2002 roku Pałac Bałoszyce znajduje się w rękach prywatnych właścicieli. Współcześnie pałac w Bałoszycach wraz z parkiem, zabudowaniami gospodarczymi i stajniami stanowi wysokiej klasy kompleks hotelowy. Znajduje się on w urokliwej wsi w województwie warmińsko – mazurskim, oddalonej zaledwie 50 km od Malborka.